اثرات فعال سازی و غیر فعال سازی گیرنده های گلوکوکورتیکوئید ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال بر خاموشی حافظه ترس در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال در یادگیری و حافظه هیجانی نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی نقش این گیرنده ها در بیان حافظه ترس به دنبال یک بار فعال سازی یا غیر فعال سازی آن ها بود.   مواد و روش ها: به صورت دو طرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش ها در دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (1 میلی آمپر- 3 ثانیه) آموزش داده شدند. کورتیکوسترون به عنوان لیگاند داخلی و ru38486 به عنوان آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید با دوز 3/0 و 3 نانوگرم به تنهایی و نیز توام با هم به داخل ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال 30 دقیقه قبل از لولین تست به خاطر آوری تزریق شدند. میزان حافظه ترس مجددا در طی روزهای 2، 9، 12، 14 و 16 بعد از تزریق داروها با اندازه گیری مدت زمان طی شده قبل از اولین ورود حیوان به ناحیه تاریک ارزیابی شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق داخل آمیگدالی یک بار کورتیکوسترون و ru38486 به تنهایی و نیز توام موجب تسهیل فرایند خاموشی حافظه ترس می شود.   نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال نقش مهمی در خاموشی حافظه ترس بازی می کنند.